غزل عشق

گر چه مستیم و خرابیم چو شب های دگر***باز کن ساقی مجلس سر مینای دگر

امشبی را که در آنیم غنیمت شمریم***شاید ای جان نرسیدیم به فردای دگر

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه ی غم***من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

چه به میخانه چه محراب حرامم باشد***گر به جز عشق توأم هست تمنای دگر

تا روم از پی یار دگری می باید***جز دل من دلی و جز تو دلارای دگر

نشنیده است گلی بوی تو ای غنچه ی ناز***بوده ام ورنه بسی همدم گلهای دگر

تو سیه چشم چو آیی به تماشای چمن***نگذاری به کسی چشم تماشای دگر

باده پیش آر که رفتند از این مکتب راز***اوستادان و فزودند معمای دگر

این قفس را نبود روزنی ای مرغ پریش***آرزو ساخته بستان طرب زای دگر

گر بهشتی است رخ توست نگارا که در آن***می توان کرد به هر لحظه تماشای دگر

از تو زیبا صنم این قدر جفا زیبا نیست***گیرم این دل نتوان داد به زیبای دگر

می فروشان همه دانند عمادا که بود ***عاشقان را حرم و دیر و کلیسای دگر

" از دیوان مرحوم عماد خراسانی"